Kargış veya beddua alkışın tam tersi olarak kişinin yüzüne karşı ya da arkasından söylenen ve olumsuz dilekler ihtiva eden kalıp sözlerdir. “Duanın aksi ve zıddı olan lanet, inkisar, bela ve gazap ifade eden menfi sözlerdir” (Elçin 1993: 622). Beddua etmek halk arasında intizar etmek, ilenmek ya da ah etmek olarak da ifade edilir.

Adın batsın.

Akşam sıcak yatırsınlar, sabah soğuk kaldırsınlar.

Allah bildiği gibi yapsın.

Allah kışı göstersin de yazı göstermesin.

Bana kocalığımda geldi sana gençliğinde gelsin.

Ben bir çektim, sen bin çek.

Benden beşbeter ol.

Boyu devrilesice.

Bulutsuz günlerde yıldırımcıklar düşüvesin başına.

Burnundan fitil fitil gelsin.

Buruncuğundan gelsin.

Can evinden yanasıca.

Ciğerinden çomak çıksın.

Ciğerciğinden yanasıca.

Dilini eşek arıları soksun.

Dillerin tutulsun.

Dizlerine sızıcıklar inivesin.

Gitticeğin olsun da geldiceğin olmasın.

Göz pınarlarından kanlı yaşlar döküver.

Gözüne dizine dursun.

Gözün önüne aksın.

Gözünü toprak doyursun.

Hortlayasın inşallah.

İnileye inileye ölecise.

Kötürümcükler oluver.

Na ha ciğerin bağından yanasın.

Na ha dilinde çomak çıksın da gonuşama.

Ocağına ateşcikler düşüversin.

Ocağın sönsün.

Şeytanından bulasıca.

Yağlı kurşunlar önüne gelesice.

Yemeden gidesice.

Yılan gibi sürün.

Yitsin de bulunmasın.

Kaynak:

Türkan, Kadriye. (2021). Burdur Halk Kültürü Araştırmaları. K. Türkan, H. Kökten (Ed.). Halk Edebiyatı (191-192). Ankara: Gece Kitaplığı Yayınları.