Edremit İlçesi'nin Köşk Köyü'nde yaşayan iki köylü araba bulamadıkları bir gün Van’dan köylerine doğru yürürler. Köye birkaç kilometre kala göl kenarında kayanın üzerinde parlayan bir şey görürler. Parıltı o kadar çoktur ki ilk bakışta ne olduğunu anlayamazlar.  Kayaya doğru yürürler ve yaklaştıkça parıltı azalır. Yaklaşırlar, yaklaşırlar, bir de ne görsünler? Kayanın kenarında oturan üst tarafı insan, belden aşağısı balık olan bir deniz kızıdır. Deniz kızının saçları metrelerce uzun ve sapsarıdır. Sırtı ay gibi parlaktır.

Kızın yüzünü merak eden köylüler deniz kızına doğru giderler. Köylülerden biri, korku ve merak dolu bakışlarla deniz kızına yaklaşır, saçlarına dokunur. Deniz kızının saçlarının şeffaf olduğunu görürler. Daha garibi, adamın eli deniz kızının saçlarından diğer tarafa geçer.

Kızın yüzü akıl alacak derecede güzeldir. Bedeninin alt tarafı balık gibidir. Gümüşi bir rengi vardır ve çok parlamaktadır. Köylüler alt bedenini de merak edip dokunmak isterler ve deniz kızı sadece saçlarına dokunmaya izin verebileceğini söyler. Eğer alt tarafına dokunurlarsa tüm büyünün bozulacağını, öleceğini söyler.

Karada yaşayacağı zamanın dolduğunu, gölün dibindeki evine dönmesi gerektiğini söyler ve suya atlar. Parlak güneş altında gölün berrak suları arasında uzaklaşarak kaybolur.  Köylüler aceleyle köye dönerler ve olan biteni anlatırlar. O günden beri Van Gölü’nde deniz kızlarının yaşadığına inanılmaktadır.

Kaynak: Van Kültür ve Turizm Envanteri III, Halk Kültürü I, Sayfa: 146