Kimlerin ne zaman ortaya attığı, ilk defa kimin ağzından çıktığı belli olmayan on bini aşkın atasözümüz olup, yörede söylenenlerden bazıları aşağıda örneklenmiştir.

• Eski dost düşman olmaz.
• Yime tetimin akçasını, götürü malın olancasını.
• Baş, başa balıdır.
• Balık baştan kokar.
• Keskin sirke küpüne zarar.
• Eyi adını bildir de caminin kimlini çal. 
• Etme bulursun, inleme ölürsün.
• Hayrın başı sarı altındadır.
• Bi tabansız yüzünden bi ordu esir olur.
• Eniş yokuşun kardaşıdır.
• Akılsız köpee yol gocatır, yol gocatmazsa el kocatır. 
• Sürüden ayrılan guzuyu gurt yir.
• Aaca dayanma gırılır, insana dayanma ölür.
• Su bulanmayınca durulmaz.
• Peniri yiyen suyunu bulur. 
• Geçi, başı içinden kokar.
• Gurt bunalır aala düşer, insan bunalır insana düşer.
• Hayrın başı sarı altındır.
• Misafir ev sahibinin danasıdır. İsterse ahıra, isterse samanlığa bağlar.
• Ormana kesiliyorsun demişler, sapı içimizde demiş.
• Bin işçi, bin başçı.
• Hacı hacıyı Mekke’de, derviş dervişi tekkede bulur.
• Denginde olan deveyi görmez. 
• El atına binen tez iner. 
• Kibardır katır, çarşafsız yorganda yatır. 
• Dostun kahrı, düşmandan zor olur.
• Çam dalları ağıl olmaz, elin oğlu oğul olmaz.
• Yabancı köpeğin kuyruğu apış arasında olur. 
• Eğri mastardan, doğru çizgi olmaz.
• Beylik çeşmesinden su içme.
• Borcun iyisi vermek, derdin iyisi ölmektir.