El sanatları içinde yer alan işleme, oya, dantel ve diğer örgü işleri Anadolu insanımızın evini, genç kızlarımızın çeyizini süslemiştir. Hatta renk ve motiflerdeki anlamlar sayesinde iletişim aracı da olmuştur. Örgü sanatı içinde yer alan oya ince ya da kalın bükümlü, çeşitli cins ipliklerin yardımcı malzemelerle (boncuk, pul vb.), iğne, mekik, şiş gibi araçlar ve el yardımı ile birbiri üzerine ilmik atılması ile yapılır. Oyalar çember, yemeni, yazma, gömleklerin kol ve etek uçlarına yapılmaktadır.

• İğne oyalarının malzemesi genellikle ipektir. Küçük iğnelerle düğümlemek sureti ile işlenir. Düğümler sıkıştıkça örgü gözleri küçülür.
• Tığ oyalarının malzemesi pamuk ipliğidir. Tığ oyası, tığ ile zincir çekilerek örülür. Oluşturulacak motifin şekline göre zincirler birbirine eklenir.
• Mekik oyasında ise, mekikteki iplikler motifin biçimine göre halkalanarak örülmektedir.

Yörede genç kızların çeyizlerine konmak üzere yapımı daha zor, görünüşü güzel ve kıymetli olan iğne oyası, günlük hayatta kullanılmak üzere tığ, mekik ve firkete oyaları yapılmaktadır. Oyalarda kullanılan renkler, oyalanacak örtü ya da kıyafeti kullanacak kişinin yaşına uygun olarak seçilir. Sarı, kırmızı, yeşil, krem ve bordo, mor sıklıkla kullanılan renklerdir.

Tığ, iğne ve mekik oyalarında motiflerin başlıcaları ise gül, papatya, karanfil, tomurcuk, üç yaprak, kelebek, tavuk cırnağı, yelpaze, yıldız, böcek, kaş-göz, horoz kuyruğu, çarkıfelek, kral yaprağı, üzümler, gelin tacı, çatlak kahveler, tintinler, kalpli, üçelti ve sıra mekiktir. Yöre genç kızlarının çeyiz sandığında ileride kullansın ya da kullanmasın mutlaka oyalı yazma bulundurulur. Geleneksel yaşam biçiminin değiştiği ülkemizde oyalar, mesaj iletme işlevinden çıkıp çağdaş kadının aksesuarları arasında yer almıştır. Örneğin iğne oyalı bir fular, tığ, mekik veya iğne tekniği ile örülmüş yakaya takılan çiçekler gibi.

Kaynak: 20.08.2014 tarihinde AKÜ Afyonkarahisar Kütüğü kitabından alınmıştır.