ESER ADI Aşık Tarzı Şiir Geleneğinin Teşekkülüne Dair Değerlendirmelere Bir Ek: Meyhaneler

133 Âşık Tarzı Şiir Geleneğinin Teşekkülüne Dair Değerlendirmelere Bir Ek: Meyhaneler Türk Halk Edebiyatı • KOÇU, Reşad Ekrem – AKBAY, Mehmet Ali (1965), İstanbul Ansiklopedisi, C. 7, İstanbul: İstanbul Ansik- lopedisi ve Neşriyat Kollektif Şirketi. • KOÇU, Reşad Ekrem (2015), Eski İstanbul’da Meyhaneler ve Meyhane Köçekleri , İstanbul: Doğan Kitap. • KOZ, Sabri (1995), “Kethudâzâde Ârif Efendi Menâkıbı’nda Folklor ve Halk Edebiyatı”, VI. Uluslararası Türk Halk Edebiyatı Semineri (5-7 Mayıs 1995, Eskişehir) , (hzl. Güven Tanyeri), Eskişehir: Eskişehir Valiliği Yayınları. • KÖPRÜLÜ, M. Fuad (1914a), “Saz Şâirleri 3- Âşık Tarzı Hangi Şekl-i Hayatın İfadesidir”, İkdam , 11 Nisan 1914. • KÖPRÜLÜ, M. Fuad (1914b), “Saz Şâirleri 4- Âşık Tarzı Hangi Şekl-i Hayatın İfadesidir”, İkdam , 16 Nisan 1914. • KÖPRÜLÜ, M. Fuad (1986), Bizans Müesseselerinin Osmanlı Müesseselerine Tesiri , İstanbul: Ötüken Neşriyat. • KÖPRÜLÜ, M. Fuad (2012), “Türk Edebiyatı’nın Ermeni Edebiyatı Üzerinde Te’sirleri”, Edebiyat Araştır- maları 1 , Ankara: Akçağ Yayınları, s. 221-244. • Lâtifî (1977), Evsâf-ı İstanbul , (hzl. Nermin Suner (Pekin)), İstanbul: Baha Matbaası. • ONAY, Ahmet Talat (1933), Âşık Tokat’lı Nuri, Çankırı: Çankırı Matbaası. • SEVENGİL, Refik Ahmet (2014), İstanbul Nasıl Eğleniyordu?, İstanbul: Alfa Basım Yayım.

RkJQdWJsaXNoZXIy NTU4MTc2